Egun hartan eraman ninduten gurasoek Parisera. Trena hartu eta han joan ninten Parisera.
Bidean, lo hartu nuen eta gidariak esnatu ez banindu, ez dakit non egongo nintzen orain.
Parisen, gidari izan nahi zuen lagun bat egin nuen. Pierre zuen izena. Harekin joan nintzen eskolara eta bere etxan hartu ninduen bizitzeko.
Urteak igaro ziren eta gurasoak hiltzean, berarekin jarraitu nuen bizitzen.
Egun batean, Pierrek, tren gidari izateko baimena ater zuen eta nire jatorrizko etxera eraman ninduen. Nik, Pierre agurtu nuen, han geratuko nintzela eta. Eskerrak eman nizkion niregatik egin zuena egiteagatik eta nire etxean bizi izan nintzen poz - pozik eta zoriontsu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario